ความลับไม่มีในโลก

จงเป็นคนซื่อสัตย์ต่อตนเองและผู้อื่น คนที่ซื่อสัตย์ไม่ต้องจดจำว่าเคยพูดอะไรกับใครไว้ที่ไหนอย่างไร เพราะหากจะต้องพูดซ้ำอีกไม่ว่ากับใครๆ ก็จะพูดได้เหมือนเดิมเพราะพูดแต่ความจริง 

แต่คนที่ชอบโกหกจนเป็นิสัย (บางคนมีนิสัยชอบโกหกจนตนเองยังคิดไปว่าเรื่องจริง) มักผิดพลาดเสียเอง...ทำให้ผู้อื่นจับโกหกได้อยู่เสมอ

ความเป็นคนเปิดเผย ไม่ทำอะไรลับๆ ล่อๆ ปิดๆ บังๆ ทำให้ใจไม่ต้องทำงานหนัก

ส่วนคนที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อตนเองและผู้อื่นมักมีใจที่ขุ่นข้อง และหวาดระแวง.... ระแวงว่าความผิด - การกระทำของตน หรือเรื่องที่ตนเคยโกหกไว้จะถูกเปิดโปง เรียกว่าตนของตนนั้นแหละพาตนให้เดือดร้อน จะไปโกรธ ไปโทษผู้อื่นเมื่อความจริงเปิดเผยหาได้ไม่ เพราะหากไม่ได้ทำก็ไม่สมควรโกรธ 

คนที่ซื่อสัตย์มักไม่ต้องเดือดเนื้อร้อนตัว เพราะการะกระทำที่ดี - การกระทำที่ควรนั้นไม่ต้องปิดบัง 

ส่วนการกระทำใดไม่อยากให้คนทราบ หรือกระทำแล้วไม่อยากให้คนทราบ การกระทำนั้นตนเองก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ดี ไม่ถูกไม่ควร เมื่อความลับไม่มีในโลก....หากกระทำไปแล้วเกิดความละอายภายหลัง....ก็อาจสายเกินไปถ้าไม่รู้จักแก้ไขปรับปรุง....

วิรังรอง ๓ กค. ๒๕๕๖

https://www.facebook.com/notes/วิรังรอง-ทัพพะรังสี/ความลับไม่มีในโลก/10153011483740228