หัวข้อธรรมสั้น ๆ คัดลอกออกมาจากวารสาร มงคลสาร

หนังสือเป็นยารักษาความโง่ให้หายได้ ห้องสมุดคือโรงพยาบาลรักษาความโง่ ตู้หนังสือก็คือตู้ยาสำหรับใส่ยารักษาความโง่ แม้ผู้ที่ฉลาดปราดเปรื่องอยู่แล้วหนังสือก็ยังเป็นก้อนหินสำหรับลับสมองให้เฉียบคมอยู่เสมอหนังสือเป็นคลังแห่งความรู้ทุกอย่างเป็นแสงสว่างที่ทำความเจริญให้แก่โลก หนังสือทำให้คนมีตาทิพย์สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ไกล ๆ ได้ทำให้คนมีหูทิพย์คือสามารถฟังเสียงพูดที่อยู่ไกล ๆ ได้เช่น(เขียนเป็น

จดหมาย)หนังสือทำให้คนมีอายุยืนขึ้นเป็น 100 ปี - ถึง1, 000 ปีเพราะสามารถทำให้รู้เหตุการณ์ที่ผ่านล่วงมาแล้วเป็น 100 ปี 1,000 ปี (การจดบันทึกประวัติศาสตร์) หนังสือเป็นครูที่ดีเลิศตามใจลูกศิษย์คือผู้อ่านไม่ดุ - ด่าเฆี่ยนตีอ่านเมื่อใดก็ได้ความรู้เมื่อนั้นไม่มากก็น้อยทุก ๆ ครั้งที่ได้อ่านหนังสือเป้นเพื่อนที่ดีคอยให้สติและแก้เหงาเช่นในคราวที่อยู่คนเดียวหรือในคราวที่เดินทางไกลทั้งเป็นเพื่อนที่ไม่เคยทรยศต่อเพื่อนคือผู้อ่านหนังสือ

เป็นศูนย์กลางการติดต่อรู้จักกันเหมือนสมาคมสำหรับนัดพบปะสนทนาปราศัยกันเช่น(หนังสือพิมพ์)การศึกษาต้องใช้หนังสือเป็นคู่มือเสมอเช่นโรงเรียนต่าง ๆ ต้องอาศัยหนังสือเป็นคู่มือทั้งนั้นแม้แต่พระพุทธศาสนาก็ยังต้องใช้หนังสือจารึกพระธรรมวินัยและประวัติพระพุทธเจ้าเป็นหลักฐานเพื่อ

มิให้สูญหายไปกับกาลเวลาหนังสือเป็นอาหารใจและเป็นมันสมองถ้าขาดหนังสือใจและมันสมองก็ไม่สดชื่นและต้องเหี่ยวแห้งหนังสือเป็นสิ่งจำเป็นที่ช่วยให้การทำงานดำเนินไปได้ด้วยดีผู้ที่สามารถทำการงานให้เกิดประโยชน์แก่ประเทศชาติและพระพุทธศาสนาก็ล้วนแต่ผ่านหนังสือมาแล้วทั้งนั้นหนังสือเป็นสินค้าที่แพร่หลายทำให้คนร่ำรวยเช่นผู้ที่ร่ำรวยเพราะหนังสือมีชื่อเสียงเพราะหนังสือก็มีให้เห็นอยู่มากมายการเล่าเรียนแม้จะมีครูสั่งสอนก็ยังต้องใช้หนังสือเป็นคู่มือเสมอ



การแก้ปัญหาชาวบ้านที่นับถือพระพุทธศานาอย่างงมงายนั้นไม่ยากเพียงแต่บอกให้เขารู้ตามความเป็นจริงเขาก็จะเข้าใจเช่นมีคนถามว่ารอดใต้ท้องช้างทำให้ร่ำรวยจริงหรือ ? ถ้าเป็นจริงดั่งว่าคนเลี้ยงช้างก็รวยแล้วดังนี้เป็นต้นชาวบ้านที่นับถือพระพุทธศานาอย่างมงายบอกเขาเพียงสั้น ๆ ง่าย ๆ เขาคงเข้าใจเขาหลงใหลเรื่องหวยไปหาพระก็บอกเขาไปเลยว่าพระใบ้หวยได้จริงทำไมไม่แทงหวยเสียเองจะได้สร้างโบสถ์ให้เสร็จเร็ว ๆ

ทำไมต้องมานั่งเรี่ยไรดังนี้เป็นต้นยังมีอีกเยอะงมงายกันอีกมากหนังสือต่าง ๆ ก็โหมโฆษณากันอย่างดีทั้งนั้นว่า เก่งอย่างนั้น เก่งอย่างนี้ศักด์สิทธิ์ฉมังคนก็หลงงมงายไปตาม ๆ กันเพราะความงมงายเป็นสิ่งที่ชาวบ้านทั่วไปละได้ยากเพราะ(อวิชชาโมหะ)ครอบงำบังใจเอาไว้เราสอนพระสัทธรรมอยู่อีกพวกหนึ่งสอย(อสัทธรรม)ในนามของพระเหมือนกันจึงมีการต่อต้านเกิดขึ้นเหมือเตะฟุตบอลล์ถ้ามีฝ่ายเดียวก็เตะเข้าโกล์ได้เร็วที่ไม่เข้าก็เตะเป็นชั่วโมงไม่เข้าเพราะถูกต้านเตะเท่าไรก็ไม่เข้าสักที

สาธุ สาธุ ขอให้เจริญในธรรมยิ่ง ๆ ขึ้นไปค่ะ